Behandelingen

Stottertherapie (inclusief selectief mutisme)

Stotteren is een stoornis in het vloeiende verloop van de spreekbeweging. Stotteren kan zich uiten in het herhalen van klanken of woorddelen, het aanhouden van klanken of het blokkeren bij het op gang komen van de stemgeving en de articulatie. Naarmate de stoornis ernstiger wordt, treden secundaire gedragingen op. We zien dan bijvoorbeeld negatieve emotionele en cognitieve reacties. Deze kunnen resulteren in spreekangst en vermijdingsgedrag. Stotteren begint nagenoeg steeds tussen het tweede en het zevende levensjaar. Vroegtijdig ingrijpen is cruciaal om stotteren niet te laten evolueren tot een handicap.Ik volgde een specifieke opleiding om gespecialiseerde zorg te kunnen bieden aan personen die stotteren ('sociaal en cognitieve gedragstherapie voor personen die stotteren' via CIOOS). Personen met spreekangst of broddelen kunnen ook met deze behandelmethode geholpen worden.

Beginnende communicatie

Met Beginnende communicatie kunnen communicatieve functies op speelse en flexibele wijze worden aangeleerd. Het is een therapieprogramma waarmee therapeuten en ouders of begeleiders gezamenlijk aan de slag kunnen om zowel kinderen als volwassen verstandelijk gehandicapten te leren hun intenties tot uitdrukking te brengen. Jonge kinderen krijgen met dit programma mogelijkheden aangeboden waardoor ze zelf met eigen initiatieven aan de communicatie kunnen deelnemen. Verstandelijk gehandicapte volwassenen kunnen door het aanleren en hanteren van bepaalde communicatieve functies beter gaan functioneren in hun leefsituatie.

Myofunctionele problemen (bv. bij orthodontische behandeling)

Foutieve orale gewoonten zoals duimzuigen, habitueel mondademen en infantiel slikken kunnen een foutieve tongligging in de hand houden of veroorzaken. Hierdoor wordt de articulatie vaak verstoord. Daarnaast kunnen ze ook kaak- en tandstandvergroeiingen in de hand werken. Een orthodontische aanpassing heeft ten volle nut als de myofunctionele problemen ook opgelost worden. De nomenclatuur logopedie vermeldt hier: veelvuldige functionele stoornissen in het raam van een interceptieve orthodontische behandeling.

Taalproblemen

De taalontwikkeling verloopt volgens een bepaald patroon (de verschillende stadia van de taalontwikkeling). Bij een aantal kinderen kent deze ontwikkeling een vertraagd of afwijkend verloop. Logopedisten spreken dan over een dysfatische ontwikkeling of een primaire taalontwikkelingsstoornis. De stoornis treft zowel de ontwikkeling van de taalvorm (verbuigingen en vervoegingen en de zinsbouw), de taalinhoud (woordenschat) als het taalgebruik. Soms vertoont het kind ook kenmerken van hyperkinetisch gedrag en stoornissen in de aandacht en de concentratie. Als de taal zich niet normaal ontwikkelt ten gevolge een verstandelijke handicap, een gehoorstoornis of een psychische stoornis, dan spreken we van een secundaire taalontwikkelingsstoornis.

Leerproblemen

Dyslexie, dysorthografie, dyscalculie (D3) (lees-, schrijf- en rekenstoornissen) vinden hun oorsprong in tekorten in het taalvermogen van het kind. Het kind heeft dan problemen met het omzetten van de gesproken taal in geschreven taal (spellen). Maar ook het omzetten van schrijftaal naar spraak (lezen) verloopt moeilijk. Dyslexie/dysorthografie is een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren en/of vlot toepassen van lezen en/of spellen op woordniveau.

Bij rekenstoornissen is er sprake van moeilijkheden bij specifieke rekenvaardigheden. Dyscalculie is een stoornis die wordt gekenmerkt door een hardnekkig probleem met het aanleren en vlot/accuraat oproepen/toepassen van reken- en wiskundevaardigheden.

Complexe ontwikkelingsstoornissen

Men spreekt van een complexe ontwikkelingsstoornis wanneer er een ernstige uitval is op meer dan één domein. Zo kan er naast een taalontwikkelingsstoornis ook een aandachtsproblematiek zijn. Of zijn er bijkomend problemen op vlak van motoriek, gedrag en/of sociaal-emotionele problemen. Vaak is multidisciplinaire behandeling nodig voor deze doelgroep. Ik kan jullie bijstaan in de zoektocht naar de juiste zorg.

Articulatie problemen

Kinderen verwerven de uit te spreken klanken volgens een bepaald patroon. Indien het uitspreken van één of meerdere klanken moeilijk blijft na de verwervingsleeftijd, spreekt men van een articulatieprobleem.